خواهران طلبه امروز رسالت فاطمی دارند
سخنرانی سرکار خانم ظهیری معاون فرهنگی تبلیغی حوزه های علمیه خواهران
در افتتاحیه طلیعه حضور
خانم معصومه ظهیری، در اردوی «طلیعه حضور» طلاب حوزه علمیه خواهر آذربایجانغربی اظهار داشت: ماه رمضان ماه میهمانی خدای متعال است، برای یک میهمانی باید با آمادگی کامل و با رعایت نهایت ادب وارد شد و میزبان که خدای متعال باشد دوست دارد خواسته میهمان را اجابت کند.
وی ادامه داد: هدف از ورود به حوزه، تفقه در دین و تبلیغ دین الهی است و طلاب خواهر امروز رسالت فاطمی دارند و اولین بانویی که در راه تبلیغ دین زحمات زیادی کشیده و مورد بیمهری قرار گرفته یادگار رسول خدا (ص) حضرت زهرا (س) است و طلاب خواهر قدم جای پای حضرت زهرا (س) گذاشتهاند.
معاون فرهنگی تبلیغی حوزه های علمیه خواهران کشور اضافه کرد: همه ما وظیفه داریم برای خدای متعال بندگی کنیم و داشتن نظم و انگیزه از لوازم بندگی است و درس خواندن، عبادت، تبلیغ و کار فرهنگی باید همراه با انگیزه و انرژی باشد.
وی افزود: طلبه باید خود خودنگهداری و تقوا داشته باشد؛ خودنگهداری در مقابل سختیها و ملامتها مهمترین بخش تقوا است؛ طلبه باید با خواندن کتاب علمیت خود را بالا ببرد و با الگو گرفتن از علمای تاثیرگذار ارتباط خود با مردم را تقویت کند.
ظهیری تاکید کرد: انگیزه داشتن در ذکر خدا و کار برای خدا از لوازم تبلیغ است و باید در مقابل جسارتهای دیگران مثل حضرت زینب (س) صبور بود و هنر این است که به دیگران راه را نشان دهیم و صرف بازگو کردن منکرات و مشکلات کافی نیست، پیامبر(ص) در راه تبلیغ دین به قدری سختیها را تحمل کرد که خدای متعال آیه نازل کرد و به پیامبر دلداری داد.
http://hawzahnews.com/mobile/mobiledetail/News/489972/53
پیامبر اکرم(ص) مظهر صفت رحمت خاصه خداوند متعال
خداوند سبحان میفرماید: «ادْعُ إِلَی سَبِیلِ رَبِک بِالْحِکمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جَادِلْهُم بِالتِی هِی أَحْسَن؛ با حکمت و اندرز نیکو،
[مردم را] به سوی راه پروردگارت بخوان، و با مجادلهی نیکوتر با آنها مجادله کن»۱؛ یعنی با زبان نرم و به نرمی و آرامی، حکیمانه و منطقی و یا با موعظهی نیکو و زبان شیرین مردم را به سوی خدا دعوت کن.
و نیز میفرماید: «فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللهِ لِنتَ لَهُمْ؛ پس بهواسطهی لطف و رحمت خدا، با آنها به نرمی رفتار نمودی»
پیغمبر اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلم مظهر صفت خاصهی رحمت حضرت حق تبارکوتعالی و «بِالْمُؤْمِنِینَ رَئُوفٌ رحِیمٌ؛ نسبت به مؤمنان بسیار مهربان و دلسوز» و آیینهدار جمال حق است که نور رحمت در او به ظهور پیوسته و از او به دیگران میتابد و خود بالذات ندارند.
نظیر آیینهای که نور آفتاب در آن تابش نماید و از آن به دیگری منعکس شود، که در حقیقت روشنی آفتاب است، نه آیینه. خداوند متعال خطاب به آن حضرت میفرماید: «لَعَلک بَاخِعٌ نفْسَک أَلا یکونُواْ مُؤْمِنِینَ؛ چهبسا برای اینکه آنان ایمان نمیآورند جان خود را میفرسایی»
و نیز میفرماید: «فَلاَ تَذْهَبْ نَفْسُک عَلَیهِمْ حَسَرَاتٍ؛ مبادا جان تو بهخاطر آنها از روی حسرتهای پیدرپی بفرساید»؛
یعنی مگر میخواهی از سختی و ناراحتی جان دهی که این گونه از شدت رحمت و رأفت بر مؤمنین، در هدایت و ایمانآوردن آنها خودخوری میکنی؟!
در محضر بهجت، ج۱، ص۳۰۹
جهان کوه است و فعل ما ندا
آیا نتیجه اعمال ما به خودمان بر می گردند؟
آیات قرآن بیانگر رابطه اعمال انسان با وقایع و حوادث خیر و شرّ خارجی است و ارتباط نظاممند اجزای عالم را متذکر میشود. به این معنا که رفتار نیک یا بد فرد یا اجتماع انسانی، تأثیر مستقیمی بر نظام هستی داشته، خیر و صلاح یا شرّ و فساد در نظام طبیعت را بهدنبال خواهد داشت.
آیا نظام عالم اخلاقی است؟ به این معنا که آیا اگر کسی عملی را انجام دهد، نتیجه اش به خودش باز می گردد؟ و یا افعال ما عکس العملی ندارند؟
آنچه از متن قرآن برداشت می شود این است که نه تنها اعمال ما نتیجه هایی را در بر دارند بلکه در همین دنیا آن نتائج به خودمان بر می گردند.
جناب مولانا از موضوع بازگشت اعمال این چنین تعبیر کرده است:
این جهان کوهست و فعل ما ندا
سوی ما آید نداها را صدا
یعنی همانگونه که اگر یک نفر در منطقه ای کوهستانی فریاد بزند، پژواک صدایش به خودش بر می گردد، اعمالی هم که ما انجام می دهیم به خودمان بر می گردند.
نتیجه اعمال در دنیا
همه جریانهایی که انسان در آخرت می بیند ، در دنیا هم می بیند ، زیرا حساب و جزاي عمل پهلوي عمل گذاشته شده ولی در نظر ما روي آن پرده کشیده شده است ، خداوند متعال می فرماید : «وجعلنا من بین ایدیهم سدا ، و من خلفهم سدا ، فاغشیناهم ، فهم لایبصرون؛ [1] و ما فرا روي آنها سدي و پشت آنان سدي نهاده و پرده اي بر چشمان آنان فروگسترده ایم ، لذا نمی توانند ببینند.»
اینها واقعا وجود دارد ولی ما نمی بینیم ، خداوند متعال می فرماید: «اذا الاغلال فی اعناقهم؛ [2] آن هنگام که غل ها در گردنهایشان افتاده است.» همچنین می فرماید : «انا جعلنا فی اعناقهم اغلالا ، فهی الی الاذقان ، فهم مقمحون؛ [3] ما در گردنهاي آنان تا چانه هایشان غلهایی نهاده ایم ، به طوري که سرهایشان را بالا نگاه داشته و دیده فرو هشته اند . »
خوبی ها و زشتی هاي اعمال حقیقتا وجود دارد ، ولی ما از آنها در غفلتیم ، توجه داریم ولی از توجه خود غافلیم.
اعتکاف چیست؟
مقدمه :
هرگز نمی توان ارزش همه زمانها را برابر دانست، چنان که نمی توان همه مکانها را برابر شمرد. برخی زمانها و مکانها ارزشی والا دارند. ماه رجب ارزشمند است، ماه سلوک و زدودن زنگارهای شیطانی از آیینه دل است؛ ماه ولایت و برافروختن چراغ معرفت در شبستان وجود است؛ ماه رجب گاهِ اعتکاف است. در این ماه، که هنگامه تحول است، عاکفان کوی دوست، با حضور در صحن و سرای دوست، پله های سلوک را پیموده و پله پله به خدا نزدیکتر می شوند. معتکف روزه اش، نمازش، حضورش در مسجد و دیگر اعمالش مایه تقرب است. در خانه دوست، سفره ایی از مغفرت و بخشایش گسترده شده و عاکف با صیقل روح و روان، زنگار گناه از دل می زداید و مهیای ضیافت بزرگ در ماه وصال می گردد. ماهی که عشاق از سفره پرفیض الهی، لقمه های راز بر می چینند و عطر قرآن از ژرفای دل بار یافتگان، مشام جان را می نوازد.
اعتکاف پرورش جسم و جان است، انسان آمیزه ای است از این دو و نیازمند پرورش در ابعاد وجودی خود؛ انسان به دنبال سعادت و کمال است، روح انسان نیازمند نیایش است، مناجاتی شیرین و زیبا، هم کلامی موجودی ضعیف با منشأ قدرتها. از آغاز خلقت تا صحنه رستاخیز، راز و نیاز زیباترین هنر آدمی است.
غفلت بد است در برخی موارد بدتر؛ جریان زمان در گذر است و با از دست دادن آهی ماند و افسوسی که به هیچ نیرزد. انسان دشمنی دارد در اوج حیله گری، با چنین دشمنی هوشیاری باید و سرعت در خیرات؛
زمان اعتکاف است. خالق مهربان قرب خلایق می طلبد. در فکر پرورش روح و روان انسان است و مقررات دینی را تشریع می کند. تنوع عبادات به دلیل نیازهای گوناگون انسانی است، هر عبادتی جوابگوی نیازی از اوست. نماز، زنگار غفلت از روان می زداید و صیقل روح و روان است. در روزه، پالایشگاه خلوص و نردبان صعود است. روزه دار پرواز در آسمان عبادت و عبودیت را می آزماید و آیینه قلبش را نورستان خدایی می کند. حج، شرکت در آزمون الهی و قطع تعلقات و دلبستگی دنیوی است. عبادات مالی؛ چون خمس و زکات و صدقات، دمیدن روح ایثار و گذشت در وجود آدمی است. اما اعتکاف، آمیزه ای از چند عبادت با فضیلت است.
روزه که خود عبادتی ارزشمند است شرط اعتکاف است. حضور در مسجد و خواندن نماز هم شرط آن است. عاکف سه روز در مسجد جامع مقیم می گردد و جز برای ضروریات، کوی دوست را ترک نمی گوید. خود را از حلال باز می دارد تا با تمرین بندگی، جهاد با نفس را بیازماید. اعتکاف عهد مودّت و میثاق مجدد با پروردگار است.
در فضیلت اعتکاف این بس که معادل طواف کعبه و همتای رکوع و سجود است. خدای منّان می فرماید: “… وَ عَهَدنا اِلی ابراهیمَ وَ اِسمعیلَ اَن طَهّرا بَیتی لِلطّائِفینَ وَ العاکِفینَ وَ الرُکّعِ السُجود؛( آیه 125، سوره بقره) و ما به ابراهیم و اسماعیل فرمان دادیم که خانه مرا برای طواف کنندگان و معتکفان و رکوع کنندگان و سجده کنندگان از هرگونه آلودگی تطهیر کنند.”
اساساً ارزش آدمی را عملش می رساند. معتکف انسانی بزرگ و شریف است به اندازه شرافت و فضل عملش، مقدس اردبیلی یگانه زمان در علم و عمل در شرافت و فضیلت اعتکاف گوید: مبادا کسی گمان کند که اعتکاف مقدمه عبادتی دیگر است. کسی که با طهارت و در حال روزه در مسجد مقیم می شود و تعهد قربت در اعتکاف می نماید، این عمل عبادت است. اعتکاف عبادتی مستقل است به مثابه حج و عمره و روزه و نماز و هر عبادت مستقل دیگر.
و ایام بیض در پیش است زمان عرشی شدن فرشیان؛ اعتکاف با همه فضیلتش، زن و مرد را به خود می خواند، انسان را می خواند تا در دنیای های و هوی و دود و دم، معراج انسانیت را به تماشا بنشینیم. فرصت طلایی عمر در پیش است و ایام در گذر؛ پس همتی باید تا با حضوری سبز از همسفران کوی دوست بگردیم.
آشنایی با ساختار تربیت دینی و راهکارهایی برای پذیرش آن در سنین کودکی
بر همه ما لازم است بدانیم فرمان های دین اسلام درزمینه تربیت چیست؟ شاید علت عدم موفقیت برخی متولیان امور تربیتی، به ویژه والدین، در تربیت دینی کودکان،. ناآگاهی از ویژگی های کودک، کیفیت رشد، اقتضائات آن و همچنین آشنا نبودن مربی با شیوه ها و مراحل. تربیت دینی است.
مقاله “آشنایی با ساختار تربیت دینی و راهکارهایی برای پذیرش آن در سنین کودکی ” می تواند کمک بیشتری در این زمینه برای خانواده ها و بخصوص مربیان تربیتی داشته باشد. برای این منظور نسخه pdf مقاله را در اختیار عزیزان قرار می دهیم.